கொன்றவனையே காப்பாற்ற எண்ணும் ஈ(ழ)னத்தமிழர்கள்.

செம்மணி.

ஈழக்களத்தில் கடந்த 15 ஆண்டுகளில் இரண்டு கட்டங்கள் முக்கியமான கட்டங்கள். அவை இரண்டும் சிறீலங்கா சுதந்திரக்கட்சியின் ஆட்சிக்காலத்தில் ஏற்பட்டவை. ஒன்று சந்திரிக்கா அம்மையார் ஆட்சிக்காலத்திலும் (95-2005) மற்றையது தற்போதைய மகிந்த ராஜபக்ச ஆட்சிக்காலத்திலும் ஏற்படுத்தப்பட்டிருந்தது.

சந்திரிக்காவின் வெளித்தோற்றம் சமாதான தேவதை. உள்நோக்கம் போர், தமிழ் இன அழிப்பு.

மகிந்தவின் வெளித்தோற்றம் உள்நோக்கம் எல்லாமே போர் மற்றும் இன அழிப்பு.

இவர்களின் நோக்கங்களை நிறைவு செய்ய எப்போதும் தயார் நின்றவர்களில் ஒருவர் தான் சரத் பொன்சேகா.

சந்திரிக்கா அம்மையார் காலத்தில் தான் யாழ்ப்பாண இடம்பெயர்வு என்ற பெரிய இடம்பெயர்வை தமிழ் மக்கள் அனுபவித்தனர். அது சந்திரிக்கா ஏவிவிட்டிருந்த போர் காரணமாக நிகழ்த்தப்பட்டிருந்தது.

அக்காலத்தில் யாழ்ப்பாணத்தின் இராணுவத்தலைமையில் இருந்து கொண்டு மிகப்பெரிய மக்கள் அவலத்தை ஏற்படுத்தியவர் சரத் பொன்சேகா. அதுமட்டுமன்றி உலகமே அச்சமுறும் வகையில் இருந்த செம்மணிப் புதைகுழிகளின் சூத்திரதாரியும் இவரே. அப்புதைகுழிகள் பல நூறு அப்பாவி தமிழ் இளைஞர் யுவதிகளின் சமாதிகளாக மாற்றப்பட்டுவிட்டதுடன் அவற்றிற்கான விசாரணைக்குரல்களும் ஒலித்து அடங்கிவிட்டன.(ஏன் யாழ்ப்பாணத்துத் தமிழர்கள் அந்தப் புதைகுழிகளை மறந்தே விட்டனர். இன்றேல்.. சிங்களப் படைகள் சிங்களத்திகளை வைத்து ஆட்டும் இடுப்பாட்டத்தில் எடுப்பட்டு திரிவார்களா என்ன..??!)

அதன் பின்னர் சரத் பொன்சேகாவின் வெறியாட்டத்திற்கு இடமளித்தவர்களில் மகிந்த ராஜபக்சவும் அவரது சகோதரர்களும் அடங்குவர்.

சன்னதமாக நின்று மாவிலாறில் தொடங்கி முள்ளிவாய்க்கால் வரை தமிழர்களின் பிணங்களை எண்ணிக் கணக்கிடுவதையே கடந்த 2006ம் ஆண்டில் இருந்து 2009 வரை தொழிலாகச் செய்து வந்தார் சரத் பொன்சேகா.

அவரின் இராணுவத்தலைமையின் கீழ் சிங்களப் படைகள் மிக மோசமான போரியல் விதிமுறை மீறல்களையும் போர்க்குற்றங்களையும் மனித உரிமை மீறல்களையும் செய்துமுடித்துவிட்டு இருந்த நிலையில்..

மகிந்தவின் சர்வதேச அரசியல் அணுகுமுறையால் தூர விலக்கப்பட்டு நின்ற மேற்குலக நாடுகளுக்கு அவற்றின் தேவையை சிறீலங்கா மீதான நெருக்கத்தை நெருக்கடியை அதிகரிக்க தேவைப்பட்டதே போர்குற்ற குற்றச்சாட்டுக்கள்.

போர்க்குற்ற குற்றச்சாட்டுக்கள் என்பது இராணுவத்தலைமைகளுக்கு ஒன்றும் புதிதல்ல. கலக்கத்தை ஏற்படுத்தக் கூடியவையும் அல்ல. ஆனால் அரசியல் தலைமைகளுக்கு அவை கதிக்கலக்கத்தை ஏற்படுத்தக் கூடியன. போர்க்குற்றச்சாட்டுக்கள் முன்வைக்கப்பட்டு சிறீலங்கா ஐநா வரை பல நாடுகளிடம் மன்றாடிக் கெஞ்ச வேண்டிய நிலை வந்த போதுதான் சிங்களப் பேரினவாத அரசியற் தலைமைகள் கூடிப் பேசின.

அரசியல் எதிரிகளான ரணிலும் மகிந்தவும் சந்தித்துப் பேசினர். தேசிய அரசு அமைப்பது பற்றியது என்று வெளிப்படையாகச் சொல்லிக் கொண்டனர். அப்பேச்சின் போது மகிந்த அரசு சிங்கள இனத்திற்கு பெற்றுத்தந்த போர் வெற்றியால் அதற்கு உலக அரங்கில் ஏற்பட்டிருந்த அழுக்கை கழுவிடலாம் சிறீலங்கா மீதான போர்க்குற்றங்களை தவிர்த்து பெருமளவு சர்வதேச நிதியை தம்வசப்படுத்தலாம் என்று கணக்குப் போட்டனர்.

இருந்தாலும் தேசிய அரசு அமைப்பது அரசியல் தலைமைகளை காக்கலாம். ஆனால் பெரும் மனித அவலங்களை தந்து தமிழர்களை ஒரு வகை பண்ணிய சிங்களப் படைகளையும் அதன் தலைமையையும் பாதுகாக்க போதுமானதல்ல என்பதை உணர்ந்து கொண்ட சிங்களப் பேரினவாதிகள்..

திட்டம்போட்டு ஆடும் நாடகத்தின் ஒரு பகுதியே சரத் பொன்சேகாவின் ஜனநாயக வேசமும் அரசியல் பிரவேசமும் ஜனாதிபதி ஆசையும்.

ஒரு வெளிப்படையான போர்க்குற்றவாளியை, சிங்கள பேரின தேசிய வாதியை சிங்களப் பேரினவாதத்தலைமைகள் மிக இலாவகமாக பாதுகாத்து அவருக்கு சிங்கள மக்களின் ஆதரவும் உண்டு ஏனைய சிறுபான்மை மக்களின் ஆதரவும் உண்டு என்பதைக் காட்டி உலகின் போர் குற்றங்களில் இருந்து அவரையும் மற்றவர்களையும் பாதுகாக்கும் ஒரு நடவடிக்கையின் உச்சக்கட்டமே இந்த சரத் - மகிந்த - ரணில் அரசியல் நாடகம்.

மகிந்தவோ.. சரத்தோ அல்லது கோத்தபாயவோ போர்க்குற்றவாளியாகி சர்வதேசக் கூண்டில் ஏறின் அண்டையில் இருந்து அவர்களுக்கு முண்டு கொடுத்த இந்தியா உட்பட்ட நாடுகளுக்கும் சிக்கல்கள் உருவாகும் அல்லது உருவாக்கப்படும் என்ற நிலையில் இந்தியாவும் இந்த பேரினவாதிகளின் நாடகங்களுக்கு கூட இருந்து சாமரம் வீசி வருகிறது.

அதுபோதாதென்று சொந்த இனத்தையே பதறத்துடிக்க கொன்றவனுக்கே வாக்கு வாங்கிக் கொடுக்கும் நிலைக்கு தமிழ் தேசியம் பேசிய கூட்டமைப்பை கொண்டு வந்துவிட்டுள்ளது இந்திய தேசம்.

சரத் பொன்சேகா.. ஒரு சிங்கள பேரினவாதி மட்டுமன்றி சிறீலங்கா சிங்களவர்களின் தேசம் என்பதை கொள்கையாகக் கொண்டவர். அப்படிச் சொல்லியேதான் போரும் செய்தவர்.

மகிந்தவும் சரத்துக்கு சளைத்தவர் அல்ல. அதனால் தான் இருவரும் ஓரணியில் நின்று மிகப்பெரிய இன அழிப்பை வெற்றிகரமாகச் செய்துமுடித்துவிட்டு இன்று ஜனநாயகப் போர்வைக்குள் புகுந்து கொண்டு சமாதான புருசர்களாக காட்சி தர கேட்கப்பட்டுள்ளனர்.

இவர்களின் இந்த அவதாரங்களின் பின்னால் சிங்களப் பேரினவாதம் மட்டுமல்ல அதற்கு முண்டுகொடுத்த அண்டை அயல் நாடுகளும் அருள் பெறுகின்றன என்பதுவே முக்கியமானது.

இந்த நிலையில் இந்த அவதாரங்களில் எதைப் பூஜிப்பதால் தாங்கள் தப்ப முடியும் என்று தமிழர்களையும் சிந்திக்கச் செய்துள்ளன இந்த அவதார புருசர்களை தோற்றுவித்துள்ள போர்க்குற்றத்தைச் செய்த அல்லது செய்யத் தூண்டிய உலக சக்திகள்.

இவற்றைப் பற்றிய எந்த விளக்கமும் இன்றி குறுகிய நலன்களில் கூட உத்தரவாதமற்ற வாக்குறுதிகளை நம்பி தமிழ் மக்களின் வாக்குகளை பூஜைப்பொருட்களாக்கி தம்மை பூஜகர்களாக்கிக் கொண்டிருக்கின்றன தமிழ் தேசியக் கட்சிகள்.

இதுதான் தமிழினத்தை கடந்த ஆண்டில் இதே நாட்களில் கொன்றுகுவித்தவர்களுக்கு தமிழர்கள் காட்டும் செங்குருதிக்கடன் என்றும் அவை நம்ம வைத்துள்ளன..!

இதுதான் இந்த உலகின் ஜனநாயகத்தின் உண்மை முகமும் கூட..! தமிழர்களின் இயலாமைக்குள் இன்று பலரும் பயன்பெறும் நிலை கண்டு என்ன செய்ய முடிகிறது. வேடிக்கை பார்ப்பதை விட...??!